Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Saṁyutta Nikāya, English translation

    สํยุตฺต นิกาย ๑๒ฯ๖๓

    The Related Suttas Collection 12.63

    ๗ฯ มหาวคฺค

    7. The Great Chapter

    ปุตฺตมํสสุตฺต

    A Child’s Flesh

    สาวตฺถิยํ …

    At Sāvatthī.

    “จตฺตาโรเม, ภิกฺขเว, อาหารา ภูตานํ วา สตฺตานํ ฐิติยา สมฺภเวสีนํ วา อนุคฺคหายฯ กตเม จตฺตาโร? กพฬีกาโร อาหาโร โอฬาริโก วา สุขุโม วา, ผโสฺส ทุติโย, มโนสญฺเจตนา ตติยา, วิญฺญาณํ จตุตฺถํฯ อิเม โข, ภิกฺขเว, จตฺตาโร อาหารา ภูตานํ วา สตฺตานํ ฐิติยา สมฺภเวสีนํ วา อนุคฺคหายฯ

    “Bhikkhus, there are these four fuels. They maintain sentient beings that have been born and help those that are about to be born. What four? Solid food, whether coarse or fine; contact is the second, mental intention the third, and consciousness the fourth. These are the four fuels that maintain sentient beings that have been born and help those that are about to be born.

    กถญฺจ, ภิกฺขเว, กพฬีกาโร อาหาโร ทฏฺฐพฺโพ? เสยฺยถาปิ, ภิกฺขเว, เทฺว ชายมฺปติกา ปริตฺตํ สมฺพลํ อาทาย กนฺตารมคฺคํ ปฏิปชฺเชยฺยุํฯ เตสมสฺส เอกปุตฺตโก ปิโย มนาโปฯ อถ โข เตสํ, ภิกฺขเว, ทฺวินฺนํ ชายมฺปติกานํ กนฺตารคตานํ ยา ปริตฺตา สมฺพลมตฺตา, สา ปริกฺขยํ ปริยาทานํ คจฺเฉยฺยฯ สิยา จ เนสํ กนฺตาราวเสโส อนติณฺโณฯ อถ โข เตสํ, ภิกฺขเว, ทฺวินฺนํ ชายมฺปติกานํ เอวมสฺส: ‘อมฺหากํ โข ยา ปริตฺตา สมฺพลมตฺตา สา ปริกฺขีณา ปริยาทิณฺณาฯ อตฺถิ จายํ กนฺตาราวเสโส อนิตฺติณฺโณฯ ยนฺนูน มยํ อิมํ เอกปุตฺตกํ ปิยํ มนาปํ วธิตฺวา วลฺลูรญฺจ โสณฺฑิกญฺจ กริตฺวา ปุตฺตมํสานิ ขาทนฺตา เอวํ ตํ กนฺตาราวเสสํ นิตฺถเรยฺยาม, มา สพฺเพว ตโย วินสฺสิมฺหา'ติฯ อถ โข เต, ภิกฺขเว, เทฺว ชายมฺปติกา ตํ เอกปุตฺตกํ ปิยํ มนาปํ วธิตฺวา วลฺลูรญฺจ โสณฺฑิกญฺจ กริตฺวา ปุตฺตมํสานิ ขาทนฺตา เอวํ ตํ กนฺตาราวเสสํ นิตฺถเรยฺยุํฯ เต ปุตฺตมํสานิ เจว ขาเทยฺยุํ, อุเร จ ปฏิปิเสยฺยุํ: ‘กหํ, เอกปุตฺตก, กหํ, เอกปุตฺตกา'ติฯ

    And how should you regard solid food? Suppose a couple who were husband and wife set out to cross a desert, taking limited supplies. They had an only child, dear and beloved. As the couple were crossing the desert their limited quantity of supplies would run out, and they’d still have the rest of the desert to cross. Then it would occur to that couple: ‘Our limited quantity of supplies has run out, and we still have the rest of the desert to cross. Why don’t we kill our only child, so dear and beloved, and prepare dried and spiced meat? Then we can make it across the desert by eating our child’s flesh. Let not all three perish.’ Then that couple would kill their only child, so dear and beloved, and prepare dried and spiced meat. They’d make it across the desert by eating their child’s flesh. And as they’d eat their child’s flesh, they’d beat their breasts and cry: ‘Where are you, our only child? Where are you, our only child?’

    ตํ กึ มญฺญถ, ภิกฺขเว, อปิ นุ เต ทวาย วา อาหารํ อาหาเรยฺยุํ, มทาย วา อาหารํ อาหาเรยฺยุํ, มณฺฑนาย วา อาหารํ อาหาเรยฺยุํ, วิภูสนาย วา อาหารํ อาหาเรยฺยุนฺ”ติ?

    What do you think, bhikkhus? Would they eat that food for fun, indulgence, adornment, or decoration?”

    “โน เหตํ, ภนฺเต”ฯ

    “No, sir.”

    “นนุ เต, ภิกฺขเว, ยาวเทว กนฺตารสฺส นิตฺถรณตฺถาย อาหารํ อาหาเรยฺยุนฺ”ติ?

    “Wouldn’t they eat that food just so they could make it across the desert?”

    “เอวํ, ภนฺเต”ฯ

    “Yes, sir.”

    “‘เอวเมว ขฺวาหํ, ภิกฺขเว, กพฬีกาโร อาหาโร ทฏฺฐพฺโพ'ติ วทามิฯ กพฬีกาเร, ภิกฺขเว, อาหาเร ปริญฺญาเต ปญฺจ กามคุณิโก ราโค ปริญฺญาโต โหติฯ ปญฺจ กามคุณิเก ราเค ปริญฺญาเต นตฺถิ ตํ สํโยชนํ เยน สํโยชเนน สํยุตฺโต อริยสาวโก ปุน อิมํ โลกํ อาคจฺเฉยฺยฯ

    “I say that this is how you should regard solid food. When solid food is completely understood, desire for the five kinds of sensual stimulation is completely understood. When desire for the five kinds of sensual stimulation is completely understood, a noble disciple is bound by no fetter that might return them again to this world.

    กถญฺจ, ภิกฺขเว, ผสฺสาหาโร ทฏฺฐพฺโพ? เสยฺยถาปิ, ภิกฺขเว, คาวี นิจฺจมฺมา กุฏฺฏญฺเจ นิสฺสาย ติฏฺเฐยฺยฯ เย กุฏฺฏนิสฺสิตา ปาณา เต นํ ขาเทยฺยุํฯ รุกฺขญฺเจ นิสฺสาย ติฏฺเฐยฺย, เย รุกฺขนิสฺสิตา ปาณา เต นํ ขาเทยฺยุํฯ อุทกญฺเจ นิสฺสาย ติฏฺเฐยฺย, เย อุทกนิสฺสิตา ปาณา เต นํ ขาเทยฺยุํฯ อากาสญฺเจ นิสฺสาย ติฏฺเฐยฺย, เย อากาสนิสฺสิตา ปาณา เต นํ ขาเทยฺยุํฯ ยํ ยเทว หิ สา, ภิกฺขเว, คาวี นิจฺจมฺมา นิสฺสาย ติฏฺเฐยฺย, เย ตนฺนิสฺสิตา ปาณา เต นํ ขาเทยฺยุํฯ เอวเมว ขฺวาหํ, ภิกฺขเว, ‘ผสฺสาหาโร ทฏฺฐพฺโพ'ติ วทามิฯ ผเสฺส, ภิกฺขเว, อาหาเร ปริญฺญาเต ติโสฺส เวทนา ปริญฺญาตา โหนฺติฯ ตีสุ เวทนาสุ ปริญฺญาตาสุ อริยสาวกสฺส นตฺถิ กิญฺจิ อุตฺตริกรณียนฺติ วทามิฯ

    And how should you regard contact as fuel? Suppose there was a flayed cow. If she stands by a wall, the creatures on the wall bite her. If she stands under a tree, the creatures in the tree bite her. If she stands in some water, the creatures in the water bite her. If she stands in the open, the creatures in the open bite her. Wherever that flayed cow stands, the creatures there would bite her. I say that this is how you should regard contact as fuel. When contact as fuel is completely understood, the three feelings are completely understood. When the three feelings are completely understood, a noble disciple has nothing further to do, I say.

    กถญฺจ, ภิกฺขเว, มโนสญฺเจตนาหาโร ทฏฺฐพฺโพ? เสยฺยถาปิ, ภิกฺขเว, องฺคารกาสุ สาธิกโปริสา ปุณฺณา องฺคารานํ วีตจฺจิกานํ วีตธูมานํฯ อถ ปุริโส อาคจฺเฉยฺย ชีวิตุกาโม อมริตุกาโม สุขกาโม ทุกฺขปฺปฏิกูโลฯ ตเมนํ เทฺว พลวนฺโต ปุริสา นานาพาหาสุ คเหตฺวา ตํ องฺคารกาสุํ อุปกฑฺเฒยฺยุํฯ อถ โข, ภิกฺขเว, ตสฺส ปุริสสฺส อารกาวสฺส เจตนา อารกา ปตฺถนา อารกา ปณิธิฯ ตํ กิสฺส เหตุ? เอวญฺหิ, ภิกฺขเว, ตสฺส ปุริสสฺส โหติ: ‘อิมญฺจาหํ องฺคารกาสุํ ปปติสฺสามิ, ตโตนิทานํ มรณํ วา นิคจฺฉามิ มรณมตฺตํ วา ทุกฺขนฺ'ติฯ เอวเมว ขฺวาหํ, ภิกฺขเว, ‘มโนสญฺเจตนาหาโร ทฏฺฐพฺโพ'ติ วทามิฯ มโนสญฺเจตนาย, ภิกฺขเว, อาหาเร ปริญฺญาเต ติโสฺส ตณฺหา ปริญฺญาตา โหนฺติฯ ตีสุ ตณฺหาสุ ปริญฺญาตาสุ อริยสาวกสฺส นตฺถิ กิญฺจิ อุตฺตริกรณียนฺติ วทามิฯ

    And how should you regard mental intention as fuel? Suppose there was a pit of glowing coals deeper than a man’s height, filled with glowing coals that neither flamed nor smoked. Then a person would come along who wants to live and doesn’t want to die, who wants to be happy and recoils from pain. Then two strong men would grab them by the arms and drag them towards the pit of glowing coals. Then that person’s intention, aim, and wish would be to get far away. Why is that? Because that person would think: ‘If I fall in that pit of glowing coals, that will result in my death or deadly pain.’ I say that this is how you should regard mental intention as fuel. When mental intention as fuel is completely understood, the three cravings are completely understood. When the three cravings are completely understood, a noble disciple has nothing further to do, I say.

    กถญฺจ, ภิกฺขเว, วิญฺญาณาหาโร ทฏฺฐพฺโพ? เสยฺยถาปิ, ภิกฺขเว, โจรํ อาคุจารึ คเหตฺวา รญฺโญ ทเสฺสยฺยุํ: ‘อยํ เต, เทว, โจโร อาคุจารี, อิมสฺส ยํ อิจฺฉสิ ตํ ทณฺฑํ ปเณหี'ติฯ ตเมนํ ราชา เอวํ วเทยฺย: ‘คจฺฉถ, โภ, อิมํ ปุริสํ ปุพฺพณฺหสมยํ สตฺติสเตน หนถา'ติฯ ตเมนํ ปุพฺพณฺหสมยํ สตฺติสเตน หเนยฺยุํฯ อถ ราชา มชฺฌนฺหิกสมยํ เอวํ วเทยฺย: ‘อมฺโภ, กถํ โส ปุริโส'ติ? ‘ตเถว, เทว, ชีวตี'ติฯ ตเมนํ ราชา เอวํ วเทยฺย: ‘คจฺฉถ, โภ, ตํ ปุริสํ มชฺฌนฺหิกสมยํ สตฺติสเตน หนถา'ติฯ ตเมนํ มชฺฌนฺหิกสมยํ สตฺติสเตน หเนยฺยุํฯ อถ ราชา สายนฺหสมยํ เอวํ วเทยฺย: ‘อมฺโภ, กถํ โส ปุริโส'ติ? ‘ตเถว, เทว, ชีวตี'ติฯ ตเมนํ ราชา เอวํ วเทยฺย: ‘คจฺฉถ, โภ, ตํ ปุริสํ สายนฺหสมยํ สตฺติสเตน หนถา'ติฯ ตเมนํ สายนฺหสมยํ สตฺติสเตน หเนยฺยุํฯ

    And how should you regard consciousness as fuel? Suppose they were to arrest a bandit, a criminal and present him to the king, saying: ‘Your Majesty, this is a bandit, a criminal. Punish him as you will.’ The king would say: ‘Go, my men, and strike this man in the morning with a hundred spears!’ The king’s men did as they were told. Then at midday the king would say: ‘My men, how is that man?’ ‘He’s still alive, Your Majesty.’ The king would say: ‘Go, my men, and strike this man in the middle of the day with a hundred spears!’ The king’s men did as they were told. Then late in the afternoon the king would say: ‘My men, how is that man?’ ‘He’s still alive, Your Majesty.’ The king would say: ‘Go, my men, and strike this man in the late afternoon with a hundred spears!’ The king’s men did as they were told.

    ตํ กึ มญฺญถ, ภิกฺขเว, อปิ นุ โส ปุริโส ทิวสํ ตีหิ สตฺติสเตหิ หญฺญมาโน ตโตนิทานํ ทุกฺขํ โทมนสฺสํ ปฏิสํเวทิเยถา”ติ?

    What do you think, bhikkhus? Would that man experience pain and distress from being struck with three hundred spears a day?”

    “เอกิสฺสาปิ, ภนฺเต, สตฺติยา หญฺญมาโน ตโตนิทานํ ทุกฺขํ โทมนสฺสํ ปฏิสํเวทิเยถ; โก ปน วาโท ตีหิ สตฺติสเตหิ หญฺญมาโน”ติฯ

    “Sir, that man would experience pain and distress from being struck with one spear, let alone three hundred spears!”

    “เอวเมว ขฺวาหํ, ภิกฺขเว, วิญฺญาณาหาโร ทฏฺฐพฺโพติ วทามิฯ วิญฺญาเณ, ภิกฺขเว, อาหาเร ปริญฺญาเต นามรูปํ ปริญฺญาตํ โหติ, นามรูเป ปริญฺญาเต อริยสาวกสฺส นตฺถิ กิญฺจิ อุตฺตริกรณียนฺติ วทามี”ติฯ

    “I say that this is how you should regard consciousness as fuel. When consciousness as fuel is completely understood, name and form is completely understood. When name and form are completely understood, a noble disciple has nothing further to do, I say.”

    ตติยํฯ





    The authoritative text of the Saṁyutta Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]


    © 1991-2024 The Titi Tudorancea Bulletin | Titi Tudorancea® is a Registered Trademark | Terms of use and privacy policy
    Contact