สํยุตฺต นิกาย ๓๓ฯ๕๑–๕๔

๑ฯ วจฺฉโคตฺตวคฺค

รูปอปฺปจฺจกฺขกมฺมาทิสุตฺตจตุกฺก

อถ โข วจฺฉโคตฺโต ปริพฺพาชโก เยน ภควา เตนุปสงฺกมิ; อุปสงฺกมิตฺวา ภควตา สทฺธึ สมฺโมทิฯ สมฺโมทนียํ กถํ สารณียํ วีติสาเรตฺวา เอกมนฺตํ นิสีทิฯ เอกมนฺตํ นิสินฺโน โข วจฺฉโคตฺโต ปริพฺพาชโก ภควนฺตํ เอตทโวจ:

“โก นุ โข, โภ โคตม, เหตุ, โก ปจฺจโย, ยานิมานิ อเนกวิหิตานิ ทิฏฺฐิคตานิ โลเก อุปฺปชฺชนฺติ—สสฺสโต โลโกติ วา …เป… เนว โหติ น น โหติ ตถาคโต ปรํ มรณาติ วา”ติ?

“รูเป โข, วจฺฉ, อปฺปจฺจกฺขกมฺมา, รูปสมุทเย อปฺปจฺจกฺขกมฺมา, รูปนิโรเธ อปฺปจฺจกฺขกมฺมา, รูปนิโรธคามินิยา ปฏิปทาย อปฺปจฺจกฺขกมฺมา …เป…ฯ

จตุปญฺญาสมํฯ