สํยุตฺต นิกาย ๒๗ฯ๒

๑ฯ กิเลสวคฺค

รูปสุตฺต

สาวตฺถินิทานํฯ

“โย, ภิกฺขเว, รูเปสุ ฉนฺทราโค, จิตฺตเสฺสโส อุปกฺกิเลโสฯ โย สทฺเทสุ … โย คนฺเธสุ … โย รเสสุ … โย โผฏฺฐพฺเพสุ … โย ธมฺเมสุ ฉนฺทราโค, จิตฺตเสฺสโส อุปกฺกิเลโสฯ ยโต โข, ภิกฺขเว, ภิกฺขุโน อิเมสุ ฉสุ ฐาเนสุ เจตโส อุปกฺกิเลโส ปหีโน โหติ, เนกฺขมฺมนินฺนญฺจสฺส จิตฺตํ โหติฯ เนกฺขมฺมปริภาวิตํ จิตฺตํ กมฺมนิยํ ขายติ, อภิญฺญา สจฺฉิกรณีเยสุ ธมฺเมสู”ติฯ

ทุติยํฯ