| Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Saṁyutta Nikāya, English translation |
Show IAST transliterationสํยุตฺต นิกาย ๑ฯ๒๐
The Related Suttas Collection 1.20
๒ฯ นนฺทนวคฺค
2. The Garden of Delight
สมิทฺธิสุตฺต
With Samiddhi
เอวํ เม สุตํ—เอกํ สมยํ ภควา ราชคเห วิหรติ ตโปทาราเมฯ
So I have heard. At one time the Buddha was staying near Rājagaha in the Hot Springs Monastery.
อถ โข อายสฺมา สมิทฺธิ รตฺติยา ปจฺจูสสมยํ ปจฺจุฏฺฐาย เยน ตโปทา เตนุปสงฺกมิ คตฺตานิ ปริสิญฺจิตุํฯ ตโปเท คตฺตานิ ปริสิญฺจิตฺวา ปจฺจุตฺตริตฺวา เอกจีวโร อฏฺฐาสิ คตฺตานิ ปุพฺพาปยมาโนฯ
Then Venerable Samiddhi rose at the crack of dawn and went to the hot springs to bathe. When he had bathed and emerged from the water he stood in one robe drying himself.
อถ โข อญฺญตรา เทวตา อภิกฺกนฺตาย รตฺติยา อภิกฺกนฺตวณฺณา เกวลกปฺปํ ตโปทํ โอภาเสตฺวา เยน อายสฺมา สมิทฺธิ เตนุปสงฺกมิ; อุปสงฺกมิตฺวา เวหาสํ ฐิตา อายสฺมนฺตํ สมิทฺธึ คาถาย อชฺฌภาสิ:
Then, late at night, a glorious deity, lighting up the entire hot springs, went up to Samiddhi, and, standing in the air, addressed him in verse:
“อภุตฺวา ภิกฺขสิ ภิกฺขุ, น หิ ภุตฺวาน ภิกฺขสิ; ภุตฺวาน ภิกฺขุ ภิกฺขสฺสุ, มา ตํ กาโล อุปจฺจคา”ติฯ
“Bhikkhu, you seek alms before you eat; you wouldn’t seek alms after eating. But you should eat first, then seek alms: don’t let the time pass you by.”
“กาลํ โวหํ น ชานามิ, ฉนฺโน กาโล น ทิสฺสติ; ตสฺมา อภุตฺวา ภิกฺขามิ, มา มํ กาโล อุปจฺจคา”ติฯ
“I actually don’t know the time; it’s hidden and unseen. That’s why I seek alms before eating, so that the time may not pass me by!”
อถ โข สา เทวตา ปถวิยํ ปติฏฺฐหิตฺวา อายสฺมนฺตํ สมิทฺธึ เอตทโวจ: “ทหโร ตฺวํ, ภิกฺขุ, ปพฺพชิโต สุสุ กาฬเกโส, ภเทฺรน โยพฺพเนน สมนฺนาคโต, ปฐเมน วยสา, อนิกฺกีฬิตาวี กาเมสุฯ ภุญฺช, ภิกฺขุ, มานุสเก กาเม; มา สนฺทิฏฺฐิกํ หิตฺวา กาลิกํ อนุธาวี”ติฯ
Then that deity landed on the ground and said to Samiddhi, “You’ve gone forth while young, bhikkhu. You’re black-haired, blessed with youth, in the prime of life, and you’ve never flirted with sensual pleasures. Enjoy human sensual pleasures! Don’t give up what is visible in the present to chase after what takes effect over time.”
“น ขฺวาหํ, อาวุโส, สนฺทิฏฺฐิกํ หิตฺวา กาลิกํ อนุธาวามิฯ กาลิกญฺจ ขฺวาหํ, อาวุโส, หิตฺวา สนฺทิฏฺฐิกํ อนุธาวามิฯ กาลิกา หิ, อาวุโส, กามา วุตฺตา ภควตา พหุทุกฺขา พหุปายาสา; อาทีนโว เอตฺถ ภิโยฺยฯ สนฺทิฏฺฐิโก อยํ ธมฺโม อกาลิโก เอหิปสฺสิโก โอปเนยฺยิโก ปจฺจตฺตํ เวทิตพฺโพ วิญฺญูหี”ติฯ
“I’m not, good sir; I’m giving up what takes effect over time to chase after what is visible in the present. For the Buddha has said that sensual pleasures take effect over time, with much suffering and distress, and they’re all the more full of drawbacks. But this teaching is apparent in the present life, immediately effective, inviting inspection, relevant, so that sensible people can know it for themselves.”
“กถญฺจ, ภิกฺขุ, กาลิกา กามา วุตฺตา ภควตา พหุทุกฺขา พหุปายาสา, อาทีนโว เอตฺถ ภิโยฺย? กถํ สนฺทิฏฺฐิโก อยํ ธมฺโม อกาลิโก เอหิปสฺสิโก โอปเนยฺยิโก ปจฺจตฺตํ เวทิตพฺโพ วิญฺญูหี”ติ?
“But in what way, bhikkhu, has the Buddha said that sensual pleasures take effect over time, with much suffering and distress, and they’re all the more full of drawbacks? And how is this teaching apparent in the present life, immediately effective, inviting inspection, relevant, so that sensible people can know it for themselves?”
“อหํ โข, อาวุโส, นโว อจิรปพฺพชิโต อธุนาคโต อิมํ ธมฺมวินยํฯ น ตาหํ สกฺโกมิ วิตฺถาเรน อาจิกฺขิตุํฯ อยํ โส ภควา อรหํ สมฺมาสมฺพุทฺโธ ราชคเห วิหรติ ตโปทาราเมฯ ตํ ภควนฺตํ อุปสงฺกมิตฺวา เอตมตฺถํ ปุจฺฉฯ ยถา เต ภควา พฺยากโรติ ตถา นํ ธาเรยฺยาสี”ติฯ
“I’m junior, good sir, recently gone forth, newly come to this teaching and training. I’m not able to explain this in detail. But the Blessed One, the perfected one, the fully awakened Buddha is staying near Rājagaha in the Hot Springs Monatery. You should go to him and ask about this matter. And you should remember it in line with the Buddha’s answer.”
“น โข, ภิกฺขุ, สุกโร โส ภควา อเมฺหหิ อุปสงฺกมิตุํ, อญฺญาหิ มเหสกฺขาหิ เทวตาหิ ปริวุโตฯ สเจ โข ตฺวํ, ภิกฺขุ, ตํ ภควนฺตํ อุปสงฺกมิตฺวา เอตมตฺถํ ปุจฺเฉยฺยาสิ, มยมฺปิ อาคจฺเฉยฺยาม ธมฺมสฺสวนายา”ติฯ
“It’s not easy for us to approach the Buddha, as he is surrounded by other illustrious deities. If you go to the Buddha and ask him about this matter, we’ll come along and listen to the teaching.”
“เอวมาวุโส”ติ โข อายสฺมา สมิทฺธิ ตสฺสา เทวตาย ปฏิสฺสุตฺวา เยน ภควา เตนุปสงฺกมิ; อุปสงฺกมิตฺวา ภควนฺตํ อภิวาเทตฺวา เอกมนฺตํ นิสีทิฯ เอกมนฺตํ นิสินฺโน โข อายสฺมา สมิทฺธิ ภควนฺตํ เอตทโวจ:
“Yes, good sir,” Venerable Samiddhi replied. He went to the Buddha, bowed, sat down to one side, and told him what had happened. Then he added:
“อิธาหํ, ภนฺเต, รตฺติยา ปจฺจูสสมยํ ปจฺจุฏฺฐาย เยน ตโปทา เตนุปสงฺกมึ คตฺตานิ ปริสิญฺจิตุํฯ ตโปเท คตฺตานิ ปริสิญฺจิตฺวา ปจฺจุตฺตริตฺวา เอกจีวโร อฏฺฐาสึ คตฺตานิ ปุพฺพาปยมาโนฯ อถ โข, ภนฺเต, อญฺญตรา เทวตา อภิกฺกนฺตาย รตฺติยา อภิกฺกนฺตวณฺณา เกวลกปฺปํ ตโปทํ โอภาเสตฺวา เยนาหํ เตนุปสงฺกมิ; อุปสงฺกมิตฺวา เวหาสํ ฐิตา อิมาย คาถาย อชฺฌภาสิ:
‘อภุตฺวา ภิกฺขสิ ภิกฺขุ, น หิ ภุตฺวาน ภิกฺขสิ; ภุตฺวาน ภิกฺขุ ภิกฺขสฺสุ, มา ตํ กาโล อุปจฺจคา'ติฯ
เอวํ วุตฺเต, อหํ, ภนฺเต, ตํ เทวตํ คาถาย ปจฺจภาสึ:
‘กาลํ โวหํ น ชานามิ, ฉนฺโน กาโล น ทิสฺสติ; ตสฺมา อภุตฺวา ภิกฺขามิ, มา มํ กาโล อุปจฺจคา'ติฯ
อถ โข, ภนฺเต, สา เทวตา ปถวิยํ ปติฏฺฐหิตฺวา มํ เอตทโวจ: ‘ทหโร ตฺวํ, ภิกฺขุ, ปพฺพชิโต สุสุ กาฬเกโส, ภเทฺรน โยพฺพเนน สมนฺนาคโต, ปฐเมน วยสา, อนิกฺกีฬิตาวี กาเมสุฯ ภุญฺช, ภิกฺขุ, มานุสเก กาเม; มา สนฺทิฏฺฐิกํ หิตฺวา กาลิกํ อนุธาวี'ติฯ
เอวํ วุตฺตาหํ, ภนฺเต, ตํ เทวตํ เอตทโวจํ: ‘น ขฺวาหํ, อาวุโส, สนฺทิฏฺฐิกํ หิตฺวา กาลิกํ อนุธาวามิ; กาลิกญฺจ ขฺวาหํ, อาวุโส, หิตฺวา สนฺทิฏฺฐิกํ อนุธาวามิฯ กาลิกา หิ, อาวุโส, กามา วุตฺตา ภควตา พหุทุกฺขา พหุปายาสา; อาทีนโว เอตฺถ ภิโยฺยฯ สนฺทิฏฺฐิโก อยํ ธมฺโม อกาลิโก เอหิปสฺสิโก โอปเนยฺยิโก ปจฺจตฺตํ เวทิตพฺโพ วิญฺญูหี'ติฯ
เอวํ วุตฺเต, ภนฺเต, สา เทวตา มํ เอตทโวจ: ‘กถญฺจ, ภิกฺขุ, กาลิกา กามา วุตฺตา ภควตา พหุทุกฺขา พหุปายาสา; อาทีนโว เอตฺถ ภิโยฺย? กถํ สนฺทิฏฺฐิโก อยํ ธมฺโม อกาลิโก เอหิปสฺสิโก โอปเนยฺยิโก ปจฺจตฺตํ เวทิตพฺโพ วิญฺญูหี'ติ?
เอวํ วุตฺตาหํ, ภนฺเต, ตํ เทวตํ เอตทโวจํ: ‘อหํ โข, อาวุโส, นโว อจิรปพฺพชิโต อธุนาคโต อิมํ ธมฺมวินยํ, น ตาหํ สกฺโกมิ วิตฺถาเรน อาจิกฺขิตุํฯ อยํ โส ภควา อรหํ สมฺมาสมฺพุทฺโธ ราชคเห วิหรติ ตโปทาราเมฯ ตํ ภควนฺตํ อุปสงฺกมิตฺวา เอตมตฺถํ ปุจฺฉฯ ยถา เต ภควา พฺยากโรติ ตถา นํ ธาเรยฺยาสี'ติฯ
เอวํ วุตฺเต, ภนฺเต, สา เทวตา มํ เอตทโวจ: ‘น โข, ภิกฺขุ, สุกโร โส ภควา อเมฺหหิ อุปสงฺกมิตุํ, อญฺญาหิ มเหสกฺขาหิ เทวตาหิ ปริวุโตฯ สเจ โข ตฺวํ, ภิกฺขุ, ตํ ภควนฺตํ อุปสงฺกมิตฺวา เอตมตฺถํ ปุจฺเฉยฺยาสิ, มยมฺปิ อาคจฺเฉยฺยาม ธมฺมสฺสวนายา'ติฯ สเจ, ภนฺเต, ตสฺสา เทวตาย สจฺจํ วจนํ, อิเธว สา เทวตา อวิทูเร”ติฯ
“Sir, if that deity spoke the truth, he’ll be close by.”
เอวํ วุตฺเต, สา เทวตา อายสฺมนฺตํ สมิทฺธึ เอตทโวจ: “ปุจฺฉ, ภิกฺขุ, ปุจฺฉ, ภิกฺขุ, ยมหํ อนุปฺปตฺตา”ติฯ
When he had spoken, that deity said to Samiddhi, “Ask, bhikkhu, ask! For I have arrived.”
อถ โข ภควา ตํ เทวตํ คาถาหิ อชฺฌภาสิ:
Then the Buddha addressed the deity in verse:
“อกฺเขยฺยสญฺญิโน สตฺตา, อกฺเขยฺยสฺมึ ปติฏฺฐิตา; อกฺเขยฺยํ อปริญฺญาย, โยคมายนฺติ มจฺจุโนฯ
“Sentient beings who perceive the communicable, become established in the communicable. Not understanding the communicable, they fall under the yoke of Death.
อกฺเขยฺยญฺจ ปริญฺญาย, อกฺขาตารํ น มญฺญติ; ตญฺหิ ตสฺส น โหตีติ, เยน นํ วชฺชา น ตสฺส อตฺถิ; สเจ วิชานาสิ วเทหิ ยกฺขา”ติฯ
But having fully understood the communicable, they don’t conceive a communicator, for they have nothing by which they might be described. Tell me if you understand, spirit.”
“น ขฺวาหํ, ภนฺเต, อิมสฺส ภควตา สงฺขิตฺเตน ภาสิตสฺส วิตฺถาเรน อตฺถํ อาชานามิฯ สาธุ เม, ภนฺเต, ภควา ตถา ภาสตุ ยถาหํ อิมสฺส ภควตา สงฺขิตฺเตน ภาสิตสฺส วิตฺถาเรน อตฺถํ ชาเนยฺยนฺ”ติฯ
“I don’t understand the detailed meaning of the Buddha’s brief statement. Please teach me this matter so I can understand the detailed meaning.”
“สโม วิเสสี อุท วา นิหีโน, โย มญฺญตี โส วิวเทถ เตน; ตีสุ วิธาสุ อวิกมฺปมาโน, สโม วิเสสีติ น ตสฺส โหติ; สเจ วิชานาสิ วเทหิ ยกฺขา”ติฯ
“If you think that ‘I’m equal, special, or worse’, you’ll get into arguments. Unwavering in the face of the three discriminations, you’ll have no thought ‘I’m equal or special’. Tell me if you understand, spirit.”
“อิมสฺสปิ ขฺวาหํ, ภนฺเต, ภควตา สงฺขิตฺเตน ภาสิตสฺส น วิตฺถาเรน อตฺถํ อาชานามิฯ สาธุ เม, ภนฺเต, ภควา ตถา ภาสตุ ยถาหํ อิมสฺส ภควตา สงฺขิตฺเตน ภาสิตสฺส วิตฺถาเรน อตฺถํ ชาเนยฺยนฺ”ติฯ
“I don’t understand the detailed meaning of the Buddha’s brief statement. Please teach me this matter so I can understand the detailed meaning.”
“ปหาสิ สงฺขํ น วิมานมชฺฌคา, อจฺเฉจฺฉิ ตณฺหํ อิธ นามรูเป; ตํ ฉินฺนคนฺถํ อนิฆํ นิราสํ, ปริเยสมานา นาชฺฌคมุํ; เทวา มนุสฺสา อิธ วา หุรํ วา, สคฺเคสุ วา สพฺพนิเวสเนสุฯ
“Judging is given up, conceit rejected; craving for name and form is cut off right here. They’ve cut the ties, untroubled,
with no need for hope. Though gods and humans search for them in this world and the world beyond,they never find them, not in heaven nor in any abode.
สเจ วิชานาสิ วเทหิ ยกฺขา”ติฯ
Tell me if you understand, spirit.”
“อิมสฺส ขฺวาหํ, ภนฺเต, ภควตา สงฺขิตฺเตน ภาสิตสฺส เอวํ วิตฺถาเรน อตฺถํ อาชานามิ—
“This is how I understand the detailed meaning of the Buddha’s brief statement:
ปาปํ น กยิรา วจสา มนสา, กาเยน วา กิญฺจน สพฺพโลเก; กาเม ปหาย สติมา สมฺปชาโน, ทุกฺขํ น เสเวถ อนตฺถสํหิตนฺ”ติฯ
You should never do anything bad by speech or mind or body in all the world. Having given up sensual pleasures,
mindful and aware, you shouldn’t keep doingwhat’s painful and pointless.”
นนฺทนวคฺโค ทุติโยฯ
ตสฺสุทฺทานํ
นนฺทนา นนฺทติ เจว, นตฺถิปุตฺตสเมน จ; ขตฺติโย สณมาโน จ, นิทฺทาตนฺที จ ทุกฺกรํ; หิรี กุฏิกา นวโม, ทสโม วุตฺโต สมิทฺธินาติฯ
The authoritative text of the Saṁyutta Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]
