สํยุตฺต นิกาย ๓๕ฯ๕๕

๖ฯ อวิชฺชาวคฺค

สํโยชนสมุคฺฆาตสุตฺต

“กถํ นุ โข, ภนฺเต, ชานโต, กถํ ปสฺสโต สํโยชนา สมุคฺฆาตํ คจฺฉนฺตี”ติ?

“จกฺขุํ โข, ภิกฺขุ, อนตฺตโต ชานโต ปสฺสโต สํโยชนา สมุคฺฆาตํ คจฺฉนฺติฯ รูเป อนตฺตโต … จกฺขุวิญฺญาณํ … จกฺขุสมฺผสฺสํ … ยมฺปิทํ จกฺขุสมฺผสฺสปจฺจยา อุปฺปชฺชติ เวทยิตํ สุขํ วา ทุกฺขํ วา อทุกฺขมสุขํ วา ตมฺปิ อนตฺตโต ชานโต ปสฺสโต สํโยชนา สมุคฺฆาตํ คจฺฉนฺติฯ โสตํ … ฆานํ … ชิวฺหํ … กายํ … มนํ … ธมฺเม … มโนวิญฺญาณํ … มโนสมฺผสฺสํ … ยมฺปิทํ มโนสมฺผสฺสปจฺจยา อุปฺปชฺชติ เวทยิตํ สุขํ วา ทุกฺขํ วา อทุกฺขมสุขํ วา ตมฺปิ อนตฺตโต ชานโต ปสฺสโต สํโยชนา สมุคฺฆาตํ คจฺฉนฺติฯ เอวํ โข, ภิกฺขุ, ชานโต เอวํ ปสฺสโต สํโยชนา สมุคฺฆาตํ คจฺฉนฺตี”ติฯ

ตติยํฯ