| Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Saṁyutta Nikāya, English translation |
Show IAST transliterationสํยุตฺต นิกาย ๔ฯ๖
The Related Suttas Collection 4.6
๑ฯ ปฐมวคฺค
1. Life Span
สปฺปสุตฺต
A Serpent
เอวํ เม สุตํ—เอกํ สมยํ ภควา ราชคเห วิหรติ เวฬุวเน กลนฺทกนิวาเปฯ
So I have heard. At one time the Buddha was staying near Rājagaha, in the Bamboo Grove, the squirrels’ feeding ground.
เตน โข ปน สมเยน ภควา รตฺตนฺธการติมิสายํ อพฺโภกาเส นิสินฺโน โหติ, เทโว จ เอกเมกํ ผุสายติฯ
Now at that time the Buddha was meditating in the open during the dark of night, while a gentle rain drizzled down.
อถ โข มาโร ปาปิมา ภควโต ภยํ ฉมฺภิตตฺตํ โลมหํสํ อุปฺปาเทตุกาโม มหนฺตํ สปฺปราชวณฺณํ อภินิมฺมินิตฺวา เยน ภควา เตนุปสงฺกมิฯ เสยฺยถาปิ นาม มหตี เอกรุกฺขิกา นาวา; เอวมสฺส กาโย โหติฯ เสยฺยถาปิ นาม มหนฺตํ โสณฺฑิกากิฬญฺชํ; เอวมสฺส ผโณ โหติฯ เสยฺยถาปิ นาม มหตี โกสลิกา กํสปาติ; เอวมสฺส อกฺขีนิ ภวนฺติฯ เสยฺยถาปิ นาม เทเว คฬคฬายนฺเต วิชฺชุลฺลตา นิจฺฉรนฺติ; เอวมสฺส มุขโต ชิวฺหา นิจฺฉรติฯ เสยฺยถาปิ นาม กมฺมารคคฺคริยา ธมมานาย สทฺโท โหติ; เอวมสฺส อสฺสาสปสฺสาสานํ สทฺโท โหติฯ
Then Māra the Wicked, wanting to make the Buddha feel fear, terror, and goosebumps, manifested in the form of a huge serpent king and approached him. Its body was like a huge canoe carved from a single tree. Its hood was like a large brewer’s sieve. Its eyes were like those big bronze dishes from Kosala. Its tongue flickered from its mouth like lightning flashes in a thunderstorm. The sound of its breathing was like the puffing of a blacksmith’s bellows.
อถ โข ภควา “มาโร อยํ ปาปิมา” อิติ วิทิตฺวา มารํ ปาปิมนฺตํ คาถาหิ อชฺฌภาสิ:
Then the Buddha, knowing that this was Māra the Wicked, replied to him in verse:
“โย สุญฺญเคหานิ เสวติ, เสยฺยา โส มุนิ อตฺตสญฺญโต; โวสฺสชฺช จเรยฺย ตตฺถ โส, ปติรูปญฺหิ ตถาวิธสฺส ตํฯ
“A self-controlled sage frequents empty buildings for lodging. It’s appropriate for such a person to live there after relinquishing.
จรกา พหู เภรวา พหู, อโถ ฑํสสรีสปา พหู; โลมมฺปิ น ตตฺถ อิญฺชเย, สุญฺญาคารคโต มหามุนิฯ
Though there are lots of creepy crawlies, and lots of flies and snakes, they wouldn’t stir a hair of a great sage in that empty hut.
นภํ ผเลยฺย ปถวี จเลยฺย, สพฺเพปิ ปาณา อุท สนฺตเสยฺยุํ; สลฺลมฺปิ เจ อุรสิ ปกปฺปเยยฺยุํ, อุปธีสุ ตาณํ น กโรนฺติ พุทฺธา”ติฯ
Though the sky may split and the earth may quake, and all creatures be stricken with fear; and even if an arrow’s aimed at their breast, the Buddhas take no shelter in attachments.”
อถ โข มาโร ปาปิมา “ชานาติ มํ ภควา, ชานาติ มํ สุคโต”ติ ทุกฺขี ทุมฺมโน ตตฺเถวนฺตรธายีติฯ
Then Māra the Wicked, thinking, “The Buddha knows me! The Holy One knows me!” miserable and sad, vanished right there.
The authoritative text of the Saṁyutta Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]
