| Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Saṁyutta Nikāya, English translation |
Show IAST transliterationสํยุตฺต นิกาย ๑๒ฯ๑๘
The Related Suttas Collection 12.18
๒ฯ อาหารวคฺค
2. Fuel
ติมฺพรุกสุตฺต
With Timbaruka
สาวตฺถิยํ วิหรติฯ
At Sāvatthī.
อถ โข ติมฺพรุโก ปริพฺพาชโก เยน ภควา เตนุปสงฺกมิ; อุปสงฺกมิตฺวา ภควตา สทฺธึ สมฺโมทิฯ สมฺโมทนียํ กถํ สารณียํ วีติสาเรตฺวา เอกมนฺตํ นิสีทิฯ เอกมนฺตํ นิสินฺโน โข ติมฺพรุโก ปริพฺพาชโก ภควนฺตํ เอตทโวจ:
Then the wanderer Timbaruka went up to the Buddha, and exchanged greetings with him. When the greetings and polite conversation were over, he sat down to one side and said to the Buddha:
“กึ นุ โข, โภ โคตม, สยงฺกตํ สุขทุกฺขนฺติ?
“Well, Master Gotama, are pleasure and pain made by oneself?”
มา เหวํ, ติมฺพรุกาติ ภควา อโวจฯ
“Not so, Timbaruka,” said the Buddha.
กึ ปน, โภ โคตม, ปรงฺกตํ สุขทุกฺขนฺติ?
“Then are pleasure and pain made by another?”
มา เหวํ, ติมฺพรุกาติ ภควา อโวจฯ
“Not so, Timbaruka,” said the Buddha.
กึ นุ โข, โภ โคตม, สยงฺกตญฺจ ปรงฺกตญฺจ สุขทุกฺขนฺติ?
“Well, are pleasure and pain made by both oneself and another?”
มา เหวํ, ติมฺพรุกาติ ภควา อโวจฯ
“Not so, Timbaruka,” said the Buddha.
กึ ปน, โภ โคตม, อสยงฺการํ อปรงฺการํ อธิจฺจสมุปฺปนฺนํ สุขทุกฺขนฺติ?
“Then do pleasure and pain arise by chance, not made by oneself or another?”
มา เหวํ, ติมฺพรุกาติ ภควา อโวจฯ
“Not so, Timbaruka,” said the Buddha.
กึ นุ โข, โภ โคตม, นตฺถิ สุขทุกฺขนฺติ?
“Well, is there no such thing as pleasure and pain?”
น โข, ติมฺพรุก, นตฺถิ สุขทุกฺขํ; อตฺถิ โข, ติมฺพรุก, สุขทุกฺขนฺติฯ
“It’s not that there’s no such thing as pleasure and pain. Pleasure and pain are real.”
เตน หิ ภวํ โคตโม สุขทุกฺขํ น ชานาติ, น ปสฺสตีติ?
“Then Master Gotama doesn’t know nor see pleasure and pain.”
น ขฺวาหํ, ติมฺพรุก, สุขทุกฺขํ น ชานามิ, น ปสฺสามิฯ ชานามิ ขฺวาหํ, ติมฺพรุก, สุขทุกฺขํ; ปสฺสามิ ขฺวาหํ, ติมฺพรุก, สุขทุกฺขนฺ”ติฯ
“It’s not that I don’t know or see pleasure and pain. I do know pleasure and pain, I do see pleasure and pain.”
“‘กึ นุ โข, โภ โคตม, สยงฺกตํ สุขทุกฺขนฺ'ติ อิติ ปุฏฺโฐ สมาโน ‘มา เหวํ, ติมฺพรุกา'ติ วเทสิฯ ‘กึ ปน, โภ โคตม, ปรงฺกตํ สุขทุกฺขนฺ'ติ อิติ ปุฏฺโฐ สมาโน ‘มา เหวํ, ติมฺพรุกา'ติ วเทสิฯ ‘กึ นุ โข, โภ โคตม, สยงฺกตญฺจ ปรงฺกตญฺจ สุขทุกฺขนฺ'ติ อิติ ปุฏฺโฐ สมาโน ‘มา เหวํ, ติมฺพรุกา'ติ วเทสิฯ ‘กึ ปน, โภ โคตม, อสยงฺการํ อปรงฺการํ อธิจฺจสมุปฺปนฺนํ สุขทุกฺขนฺ'ติ อิติ ปุฏฺโฐ สมาโน ‘มา เหวํ, ติมฺพรุกา'ติ วเทสิฯ ‘กึ นุ โข, โภ โคตม, นตฺถิ สุขทุกฺขนฺ'ติ อิติ ปุฏฺโฐ สมาโน ‘น โข, ติมฺพรุก, นตฺถิ สุขทุกฺขํ; อตฺถิ โข, ติมฺพรุก, สุขทุกฺขนฺ'ติ วเทสิฯ ‘เตน หิ ภวํ โคตโม สุขทุกฺขํ น ชานาติ, น ปสฺสตี'ติ อิติ ปุฏฺโฐ สมาโน ‘น ขฺวาหํ, ติมฺพรุก, สุขทุกฺขํ น ชานามิ, น ปสฺสามิฯ ชานามิ ขฺวาหํ, ติมฺพรุก, สุขทุกฺขํ; ปสฺสามิ ขฺวาหํ, ติมฺพรุก, สุขทุกฺขนฺ'ติ วเทสิฯ อาจิกฺขตุ จ เม ภวํ โคตโม สุขทุกฺขํฯ เทเสตุ จ เม ภวํ โคตโม สุขทุกฺขนฺ”ติฯ
“Master Gotama, when asked these questions, you say ‘not so’. Yet you say that there is such a thing as pleasure and pain. And you say that you do know pleasure and pain, and you do see pleasure and pain. Sir, explain pleasure and pain to me! Teach me about pleasure and pain!”
“‘สา เวทนา, โส เวทยตี'ติ โข, ติมฺพรุก, อาทิโต สโต ‘สยงฺกตํ สุขทุกฺขนฺ'ติ เอวมฺปาหํ น วทามิฯ ‘อญฺญา เวทนา, อญฺโญ เวทยตี'ติ โข, ติมฺพรุก, เวทนาภิตุนฺนสฺส สโต ‘ปรงฺกตํ สุขทุกฺขนฺ'ติ เอวมฺปาหํ น วทามิฯ เอเต เต, ติมฺพรุก, อุโภ อนฺเต อนุปคมฺม มชฺเฌน ตถาคโต ธมฺมํ เทเสติ: ‘อวิชฺชาปจฺจยา สงฺขารา;
“Suppose that the feeling and the one who feels it are the same thing. Then for one who has existed since the beginning, pleasure and pain is made by oneself. I don’t say this. Suppose that the feeling is one thing and the one who feels it is another. Then for one stricken by feeling, pleasure and pain is made by another. I don’t say this. Avoiding these two extremes, the Realized One teaches by the middle way: ‘Ignorance is a condition for choices.
สงฺขารปจฺจยา วิญฺญาณํ …เป… เอวเมตสฺส เกวลสฺส ทุกฺขกฺขนฺธสฺส สมุทโย โหติฯ อวิชฺชาย เตฺวว อเสสวิราคนิโรธา สงฺขารนิโรโธ; สงฺขารนิโรธา วิญฺญาณนิโรโธ …เป… เอวเมตสฺส เกวลสฺส ทุกฺขกฺขนฺธสฺส นิโรโธ โหตี'”ติฯ
Choices are a condition for consciousness. … That is how this entire mass of suffering originates. When ignorance fades away and ceases with nothing left over, choices cease. When choices cease, consciousness ceases. … That is how this entire mass of suffering ceases.’”
เอวํ วุตฺเต, ติมฺพรุโก ปริพฺพาชโก ภควนฺตํ เอตทโวจ: “อภิกฺกนฺตํ, โภ โคตม …เป… เอสาหํ ภวนฺตํ โคตมํ สรณํ คจฺฉามิ ธมฺมญฺจ ภิกฺขุสงฺฆญฺจฯ อุปาสกํ มํ ภวํ โคตโม ธาเรตุ อชฺชตคฺเค ปาณุเปตํ สรณํ คตนฺ”ติฯ
When he said this, the wanderer Timbaruka said to the Buddha, “Excellent, sir! Excellent! … I go for refuge to Master Gotama, to the teaching, and to the bhikkhu Saṅgha. From this day forth, may Master Gotama remember me as a lay follower who has gone for refuge for life.”
อฏฺฐมํฯ
The authoritative text of the Saṁyutta Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]
