| Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Saṁyutta Nikāya, English translation |
Show IAST transliterationสํยุตฺต นิกาย ๔๘ฯ๔๒
The Related Suttas Collection 48.42
๕ฯ ชราวคฺค
5. Old Age
อุณฺณาภพฺราหฺมณสุตฺต
The Brahmin Uṇṇābha
สาวตฺถินิทานํฯ
At Sāvatthī.
อถ โข อุณฺณาโภ พฺราหฺมโณ เยน ภควา เตนุปสงฺกมิ; อุปสงฺกมิตฺวา ภควตา สทฺธึ สมฺโมทิฯ สมฺโมทนียํ กถํ สารณียํ วีติสาเรตฺวา เอกมนฺตํ นิสีทิฯ เอกมนฺตํ นิสินฺโน โข อุณฺณาโภ พฺราหฺมโณ ภควนฺตํ เอตทโวจ:
Then Uṇṇābha the brahmin went up to the Buddha, and exchanged greetings with him. When the greetings and polite conversation were over, he sat down to one side and said to the Buddha:
“ปญฺจิมานิ, โภ โคตม, อินฺทฺริยานิ นานาวิสยานิ นานาโคจรานิ, น อญฺญมญฺญสฺส โคจรวิสยํ ปจฺจนุโภนฺติฯ กตมานิ ปญฺจ? จกฺขุนฺทฺริยํ, โสตินฺทฺริยํ, ฆานินฺทฺริยํ, ชิวฺหินฺทฺริยํ, กายินฺทฺริยํฯ อิเมสํ นุ โข, โภ โคตม, ปญฺจนฺนํ อินฺทฺริยานํ นานาวิสยานํ นานาโคจรานํ น อญฺญมญฺญสฺส โคจรวิสยํ ปจฺจนุโภนฺตานํ กึ ปฏิสรณํ, โก จ เนสํ โคจรวิสยํ ปจฺจนุโภตี”ติ?
“Master Gotama, these five faculties have different scopes and different ranges, and don’t experience each others’ scope and range. What five? The faculties of the eye, ear, nose, tongue, and body. What do these five faculties, with their different scopes and ranges, have recourse to? What experiences their scopes and ranges?”
“ปญฺจิมานิ, พฺราหฺมณ, อินฺทฺริยานิ นานาวิสยานิ นานาโคจรานิ น อญฺญมญฺญสฺส โคจรวิสยํ ปจฺจนุโภนฺติฯ กตมานิ ปญฺจ? จกฺขุนฺทฺริยํ, โสตินฺทฺริยํ, ฆานินฺทฺริยํ, ชิวฺหินฺทฺริยํ, กายินฺทฺริยํฯ อิเมสํ โข, พฺราหฺมณ, ปญฺจนฺนํ อินฺทฺริยานํ นานาวิสยานํ นานาโคจรานํ น อญฺญมญฺญสฺส โคจรวิสยํ ปจฺจนุโภนฺตานํ มโน ปฏิสรณํ, มโนว เนสํ โคจรวิสยํ ปจฺจนุโภตี”ติฯ
“Brahmin, these five faculties have different scopes and different ranges, and don’t experience each others’ scope and range. What five? The faculties of the eye, ear, nose, tongue, and body. These five faculties, with their different scopes and ranges, have recourse to the mind. And the mind experiences their scopes and ranges.”
“มนสฺส ปน, โภ โคตม, กึ ปฏิสรณนฺ”ติ?
“But Master Gotama, what does the mind have recourse to?”
“มนสฺส โข, พฺราหฺมณ, สติ ปฏิสรณนฺ”ติฯ
“The mind has recourse to mindfulness.”
“สติยา ปน, โภ โคตม, กึ ปฏิสรณนฺ”ติ?
“But what does mindfulness have recourse to?”
“สติยา โข, พฺราหฺมณ, วิมุตฺติ ปฏิสรณนฺ”ติฯ
“Mindfulness has recourse to freedom.”
“วิมุตฺติยา ปน, โภ โคตม, กึ ปฏิสรณนฺ”ติ?
“But what does freedom have recourse to?”
“วิมุตฺติยา โข, พฺราหฺมณ, นิพฺพานํ ปฏิสรณนฺ”ติฯ
“Freedom has recourse to Nibbana.”
“นิพฺพานสฺส ปน, โภ โคตม, กึ ปฏิสรณนฺ”ติ?
“But what does Nibbana have recourse to?”
“อจฺจยาสิ, พฺราหฺมณ, ปญฺหํ, นาสกฺขิ ปญฺหสฺส ปริยนฺตํ คเหตุํฯ นิพฺพาโนคธญฺหิ, พฺราหฺมณ, พฺรหฺมจริยํ วุสฺสติ นิพฺพานปรายณํ นิพฺพานปริโยสานนฺ”ติฯ
“This question goes too far, brahmin! You weren’t able to grasp the limit of questioning. For Nibbana is the culmination, destination, and end of the spiritual life.”
อถ โข อุณฺณาโภ พฺราหฺมโณ ภควโต ภาสิตํ อภินนฺทิตฺวา อนุโมทิตฺวา อุฏฺฐายาสนา ภควนฺตํ อภิวาเทตฺวา ปทกฺขิณํ กตฺวา ปกฺกามิฯ
And then the brahmin Uṇṇābha approved and agreed with what the Buddha said. He got up from his seat, bowed, and respectfully circled the Buddha, keeping him on his right, before leaving.
อถ โข ภควา อจิรปกฺกนฺเต อุณฺณาเภ พฺราหฺมเณ ภิกฺขู อามนฺเตสิ: “เสยฺยถาปิ, ภิกฺขเว, กูฏาคาเร วา กูฏาคารสาลายํ วา ปาจีนวาตปานา สูริเย อุคฺคจฺฉนฺเต วาตปาเนน รสฺมิ ปวิสิตฺวา กฺวาสฺส ปติฏฺฐิตา”ติ?
Then, not long after he had left, the Buddha addressed the bhikkhus: “Suppose there was a bungalow or a hall with a peaked roof, with windows on the eastern side. When the sun rises and a ray of light enters through a window, where would it land?”
“ปจฺฉิมายํ, ภนฺเต, ภิตฺติยนฺ”ติฯ
“On the western wall, sir.”
“เอวเมว โข, ภิกฺขเว, อุณฺณาภสฺส พฺราหฺมณสฺส ตถาคเต สทฺธา นิวิฏฺฐา มูลชาตา ปติฏฺฐิตา ทฬฺหา อสํหาริยา สมเณน วา พฺราหฺมเณน วา เทเวน วา มาเรน วา พฺรหฺมุนา วา เกนจิ วา โลกสฺมึฯ อิมมฺหิ เจ, ภิกฺขเว, สมเย อุณฺณาโภ พฺราหฺมโณ กาลํ กเรยฺย, นตฺถิ ตํ สํโยชนํ เยน สํโยชเนน สํยุตฺโต อุณฺณาโภ พฺราหฺมโณ ปุน อิมํ โลกํ อาคจฺเฉยฺยา”ติฯ
“In the same way, the brahmin Uṇṇābha’s faith in the Realized One is settled, rooted, and planted deep. It’s strong and can’t be shifted by any ascetic or brahmin or god or Māra or Brahmā or by anyone in the world. If he were to pass away at this time, he would be bound by no fetter that might return him to this world.”
ทุติยํฯ
The authoritative text of the Saṁyutta Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]
