Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Saṁyutta Nikāya, English translation |
สํยุตฺต นิกาย ๕๑ฯ๑๕
The Related Suttas Collection 51.15
๒ฯ ปาสาทกมฺปนวคฺค
2. Shaking the Stilt Longhouse
อุณฺณาภพฺราหฺมณสุตฺต
The Brahmin Uṇṇābha
เอวํ เม สุตํ—เอกํ สมยํ อายสฺมา อานนฺโท โกสมฺพิยํ วิหรติ โฆสิตาราเมฯ อถ โข อุณฺณาโภ พฺราหฺมโณ เยนายสฺมา อานนฺโท เตนุปสงฺกมิ; อุปสงฺกมิตฺวา อายสฺมตา อานนฺเทน สทฺธึ สมฺโมทิฯ สมฺโมทนียํ กถํ สารณียํ วีติสาเรตฺวา เอกมนฺตํ นิสีทิฯ เอกมนฺตํ นิสินฺโน โข อุณฺณาโภ พฺราหฺมโณ อายสฺมนฺตํ อานนฺทํ เอตทโวจ: “กิมตฺถิยํ นุ โข, โภ อานนฺท, สมเณ โคตเม พฺรหฺมจริยํ วุสฺสตี”ติ?
So I have heard. At one time Venerable Ānanda was staying near Kosambī, in Ghosita’s Monastery. Then Uṇṇābha the brahmin went up to Venerable Ānanda, and exchanged greetings with him. When the greetings and polite conversation were over, he sat down to one side and said to him, “Master Ānanda, what’s the purpose of leading the spiritual life under the ascetic Gotama?”
“ฉนฺทปฺปหานตฺถํ โข, พฺราหฺมณ, ภควติ พฺรหฺมจริยํ วุสฺสตี”ติฯ
“The purpose of leading the spiritual life under the Buddha, brahmin, is to give up desire.”
“อตฺถิ ปน, โภ อานนฺท, มคฺโค อตฺถิ ปฏิปทา เอตสฺส ฉนฺทสฺส ปหานายา”ติ?
“But is there a path and a practice for giving up that desire?”
“อตฺถิ โข, พฺราหฺมณ, มคฺโค, อตฺถิ ปฏิปทา เอตสฺส ฉนฺทสฺส ปหานายา”ติฯ
“There is.”
“กตโม ปน, โภ อานนฺท, มคฺโค กตมา ปฏิปทา เอตสฺส ฉนฺทสฺส ปหานายา”ติ?
“What is that path?”
“อิธ, พฺราหฺมณ, ภิกฺขุ ฉนฺทสมาธิปฺปธานสงฺขารสมนฺนาคตํ อิทฺธิปาทํ ภาเวติ, วีริยสมาธิ …เป… จิตฺตสมาธิ … วีมํสาสมาธิปฺปธานสงฺขารสมนฺนาคตํ อิทฺธิปาทํ ภาเวติ—อยํ โข, พฺราหฺมณ, มคฺโค อยํ ปฏิปทา เอตสฺส ฉนฺทสฺส ปหานายา”ติฯ
“It’s when a bhikkhu develops the basis of psychic power that has immersion due to enthusiasm … energy … mental development … inquiry, and active effort. This is the path and the practice for giving up that desire.”
“เอวํ สนฺเต, โภ อานนฺท, สนฺตกํ โหติ โน อสนฺตกํฯ ฉนฺเทเนว ฉนฺทํ ปชหิสฺสตีติ—เนตํ ฐานํ วิชฺชติ”ฯ
“This being the case, Master Ānanda, the path is endless, not finite. For it’s not possible to give up desire by means of desire.”
“เตน หิ, พฺราหฺมณ, ตญฺเญเวตฺถ ปฏิปุจฺฉิสฺสามิฯ ยถา เต ขเมยฺย ตถา ตํ พฺยากเรยฺยาสิฯ ตํ กึ มญฺญสิ, พฺราหฺมณ, อโหสิ เต ปุพฺเพ ฉนฺโท ‘อารามํ คมิสฺสามี'ติ? ตสฺส เต อารามคตสฺส โย ตชฺโช ฉนฺโท โส ปฏิปฺปสฺสทฺโธ”ติ?
“Well then, brahmin, I’ll ask you about this in return, and you can answer as you like. What do you think, brahmin? Have you ever had a desire to walk to the park, but when you arrived at the park, the corresponding desire faded away?”
“เอวํ, โภ”ฯ
“Yes, sir.”
“อโหสิ เต ปุพฺเพ วีริยํ ‘อารามํ คมิสฺสามี'ติ? ตสฺส เต อารามคตสฺส ยํ ตชฺชํ วีริยํ ตํ ปฏิปฺปสฺสทฺธนฺ”ติ?
“Have you ever had the energy to walk to the park, but when you arrived at the park, the corresponding energy faded away?”
“เอวํ, โภ”ฯ
“Yes, sir.”
“อโหสิ เต ปุพฺเพ จิตฺตํ ‘อารามํ คมิสฺสามี'ติ? ตสฺส เต อารามคตสฺส ยํ ตชฺชํ จิตฺตํ ตํ ปฏิปฺปสฺสทฺธนฺ”ติ?
“Have you ever had the idea to walk to the park, but when you arrived at the park, the corresponding idea faded away?”
“เอวํ, โภ”ฯ
“Yes, sir.”
“อโหสิ เต ปุพฺเพ วีมํสา ‘อารามํ คมิสฺสามี'ติ? ตสฺส เต อารามคตสฺส ยา ตชฺชา วีมํสา สา ปฏิปฺปสฺสทฺธา”ติ?
“Have you ever inquired regarding a walk to the park, but when you arrived at the park, the corresponding inquiry faded away?”
“เอวํ, โภ”ฯ
“Yes, sir.”
“เอวเมว โข, พฺราหฺมณ, โย โส ภิกฺขุ อรหํ ขีณาสโว วุสิตวา กตกรณีโย โอหิตภาโร อนุปฺปตฺตสทตฺโถ ปริกฺขีณภวสํโยชโน สมฺมทญฺญาวิมุตฺโต, ตสฺส โย ปุพฺเพ ฉนฺโท อโหสิ อรหตฺตปฺปตฺติยา, อรหตฺตปฺปตฺเต โย ตชฺโช ฉนฺโท โส ปฏิปฺปสฺสทฺโธ; ยํ ปุพฺเพ วีริยํ อโหสิ อรหตฺตปฺปตฺติยา, อรหตฺตปฺปตฺเต ยํ ตชฺชํ วีริยํ ตํ ปฏิปฺปสฺสทฺธํ; ยํ ปุพฺเพ จิตฺตํ อโหสิ อรหตฺตปฺปตฺติยา, อรหตฺตปฺปตฺเต ยํ ตชฺชํ จิตฺตํ ตํ ปฏิปฺปสฺสทฺธํ; ยา ปุพฺเพ วีมํสา อโหสิ อรหตฺตปฺปตฺติยา, อรหตฺตปฺปตฺเต ยา ตชฺชา วีมํสา สา ปฏิปฺปสฺสทฺธาฯ ตํ กึ มญฺญสิ, พฺราหฺมณ, อิติ เอวํ สนฺเต, สนฺตกํ วา โหติ โน อสนฺตกํ วา”ติ?
“In the same way, take a bhikkhu who is perfected—with defilements ended, who has completed the spiritual journey, done what had to be done, laid down the burden, achieved their own true goal, utterly ended the fetters of rebirth, and is rightly freed through enlightenment. They formerly had the desire to attain perfection, but when they attained perfection the corresponding desire faded away. They formerly had the energy to attain perfection, but when they attained perfection the corresponding energy faded away. They formerly had the idea to attain perfection, but when they attained perfection the corresponding idea faded away. They formerly inquired regarding attaining perfection, but when they attained perfection the corresponding inquiry faded away. What do you think, brahmin? This being the case, is the path endless or finite?”
“อทฺธา, โภ อานนฺท, เอวํ สนฺเต, สนฺตกํ โหติ โน อสนฺตกํฯ อภิกฺกนฺตํ, โภ อานนฺท, อภิกฺกนฺตํ, โภ อานนฺทฯ เสยฺยถาปิ, โภ อานนฺท, นิกฺกุชฺชิตํ วา อุกฺกุชฺเชยฺย, ปฏิจฺฉนฺนํ วา วิวเรยฺย, มูฬฺหสฺส วา มคฺคํ อาจิกฺเขยฺย, อนฺธกาเร วา เตลปชฺโชตํ ธาเรยฺย: ‘จกฺขุมนฺโต รูปานิ ทกฺขนฺตี'ติ; เอวเมวํ โภตา อานนฺเทน อเนกปริยาเยน ธมฺโม ปกาสิโตฯ เอสาหํ, โภ อานนฺท, ตํ ภวนฺตํ โคตมํ สรณํ คจฺฉามิ ธมฺมญฺจ ภิกฺขุสงฺฆญฺจฯ อุปาสกํ มํ ภวํ อานนฺโท ธาเรตุ อชฺชตคฺเค ปาณุเปตํ สรณํ คตนฺ”ติฯ
“Clearly, Master Ānanda, this being the case, the path is finite, not endless. Excellent, Master Ānanda! Excellent! As if he were righting the overturned, or revealing the hidden, or pointing out the path to the lost, or lighting a lamp in the dark so people with clear eyes can see what’s there, Master Ānanda has made the teaching clear in many ways. I go for refuge to Master Gotama, to the teaching, and to the bhikkhu Saṅgha. From this day forth, may Master Ānanda remember me as a lay follower who has gone for refuge for life.”
ปญฺจมํฯ
The authoritative text of the Saṁyutta Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]